- мунаббаткор
- [منبت کار]он ки шуғли ӯ сохтани мунаббат мебошад; устои мунаббаткор
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
мунаббаткорӣ — [منبت کاري] шуғли мунаббаткор; ороиш ва нақшу нигори барҷаста; хонаи мунаббаткорӣ хонаи бо нақшҳои барҷаста ороёфта … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ